Intonatie Bij Hondentraining

2023 Auteur: Molly Page | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-11-27 22:51

Tijdens het opvoeden en trainen van een hond gebruiken we vaak intonatie, bijna zonder na te denken over wat intonatie is, heeft dit invloed op het leerproces van het dier en hoe?

Per definitie wordt intonatie het klankmiddel genoemd van de taal die de uitspraak vormt: toon, timbre, intensiteit en duur van het klinken, manier van uitspraak, weerspiegeling van eventuele gevoelens van de spreker, zijn emotionele stemming. Dat wil zeggen, intonatie of spraakmodaliteit is niets meer dan een goed middel om de emoties van de spreker uit te drukken.

We kunnen ook intonatiesignalen van verschillende betekenissen waarnemen in de dierenwereld, waar de communicatieve functie van intonatie een belangrijke rol speelt en op grote schaal tot uiting komt zowel in het proces van intraspecifieke communicatie als in het proces van interspecifieke berichten, vooral met betrekking tot dreigende intonatie, verschillende tonaliteit van geblaf, grommen, sissen en alles wat gepaard gaat met dreiging, demonstratieve agressie.

We kunnen ook een adequate manifestatie en perceptie van de overeenkomstige intonatiesignalen waarnemen bij sociaal achtergestelde dieren, d.w.z. gegroeid in omstandigheden waarin de mogelijkheid wordt ontnomen om te communiceren met individuen van hun eigen soort, sociale partners. Bijgevolg kunnen we spreken over het genetische determinisme (evolutionaire conditionering) van de perceptie van ethologisch significante intonatiesignalen door dieren als gedragssignalen met een hoog informatie-gehalte.

Laten we, om de invloed van intonatie op het leerproces van een dier te achterhalen, het trainingsproces zelf beschouwen als een doelgericht proces van de vorming van geconditioneerde reflexen en de vorming van vaardigheden.

Vereenvoudigd kan een geconditioneerde reflex worden weergegeven in de vorm van een onvoorwaardelijke reflexreactie, gereproduceerd onder controle van een bepaald geconditioneerd (voorheen onverschillig) signaal of stimulus en die een adaptieve activiteit is van het organisme, uitgevoerd door de hogere delen van het centrale zenuwstelsel door de vorming van tijdelijke verbindingen tussen signaalirritatie en de signaleringsreactie. In de regel worden tijdens het trainen instrumentele geconditioneerde reflexen ontwikkeld, waarvan de vorming is gebaseerd op de processen van opwinding en actieve motoriek van het dier, waardoor het mogelijk is om latere versterking te bereiken of te vermijden.

In het proces van vaardigheidsvorming doorloopt elke geconditioneerde reflex de stadia van generalisatie, specialisatie en stabilisatie, die elk worden gekenmerkt door de versterking van de initiële respons op het gepresenteerde geconditioneerde signaal, d.w.z. hogere reproduceerbaarheid en assimilatie, evenals minder controle vanuit de hogere zenuwcentra van het dier.

Om een vaardigheid te vormen in een dier, d.w.z. om de geconditioneerde reflex tot automatisme te brengen, is de belangrijkste voorwaarde, naast de snelheid van versterking van de geconditioneerde reactie en de meervoudige herhaling ervan, de afwezigheid van herstructurering van de geconditioneerde reactie, wat een verandering betekent in het geconditioneerde triggersignaal, dominante motivatie, evenals de daaropvolgende vector van invloed op de emotionele sfeer van het dier, bij ons bekend als "Positieve" en "negatieve" bekrachtiging.

Vanzelfsprekend impliceert elke training een afname van de variabiliteit van de actie of een complex van opeenvolgende acties van het dier tot één per het gepresenteerde geconditioneerde signaal of de aangeboden stimulus, en hoe minder geconditioneerde signalen dezelfde gedragsreactie teweegbrengen, zijn per analyse op afstand van het dier (zien en horen), hoe “ondubbelzinniger” het geconditioneerde signaal zelf als trigger voor een specifieke geconditioneerde reactie zal zijn, hoe sneller (rekening houdend met de bovenstaande vereisten) het proces van vorming van de geconditioneerde reflex en de vorming van een vaardigheid zal plaatsvinden.

Het verenigde proces van de vorming van een geconditioneerde reflex en de vorming van een vaardigheid hangt dus rechtstreeks af van de onveranderlijkheid van de parameters van het geconditioneerde signaal (commando) en de versterking van de gewenste gedragsreactie van het dier.

Wat gebeurt er als we tijdens het trainen, bij het geven van commando's, intonatie gebruiken, wat in dit geval niets meer is dan een verandering in de modaliteit van het geconditioneerde triggersignaal?

Ten eerste wijzigt elke intonatie het geluid van het oorspronkelijke commando, d.w.z. extern verandert het verbale triggersignaal zelf. Ten tweede, omdat het geassocieerd is met de emotionele sfeer, en een aanzienlijke hoeveelheid informatie met zich meebrengt, introduceert intonatie ook veranderingen in de interne inhoud van het geconditioneerde signaal, waardoor het wordt verzadigd met extra informatieruis, inclusief externe gedragsreacties.

Het is duidelijk dat elke geconditioneerde reactie die door een geconditioneerd signaal wordt veroorzaakt, wordt voorafgegaan door de processen van detectie, herkenning en identificatie. Detectie wordt gewoonlijk gedefinieerd als het vermogen om onderscheid te maken tussen de toevoeging van een signaal aan een achtergrond met lage intensiteit of aan een achtergrond met veel ruis. Herkenning en identificatie impliceren het extra vermogen van het centrale zenuwstelsel om het gedetecteerde signaal te selecteren door het te vergelijken met een van de bestaande reeks bekende signalen. De snelheid van herkenning en identificatie van een signaal als trigger voor een bepaalde geconditioneerde reactie staat in directe verhouding tot de gelijkenis van alle parameters van het gedetecteerde signaal met de bekende conditionele als een "referentie" voor een gegeven gedragsreactie.